Blijven we in angst leven tot er een vaccin is?

In de huidige aanpak zitten wij om zeer begrijpelijke redenen helemaal vast in de angst om onze IC's niet te laten overstromen. 

Wat Corona zo anders maakt van voorgaande griep en virus uitbraken is dat de opnameduur op de IC's, de heftigheid van aanval op de longen en het sterfte risico zo hoog liggen. Dit leidt tot grote onzekerheid en vrees, bewust of onbewust, bij een groot deel van de bevolking.

Uiteraard zal de grote verlossing zijn als er een of meerdere vaccins zijn die het virus kunnen weerstaan, maar de realiteit is dat het nog wel een aanzienlijke tijd zal vergen, voordat we aan massa vaccinatie kunnen beginnen.

Een belangrijke tussenstap zou al kunnen zijn als we in staat zijn om de opnameduur, heftigheid en risico van overlijden kunnen verlagen. Daarmee wordt het Coronavirus gedegradeerd tot een soort van influenza uitbraak, met kans op snel herstel als we de juiste behandeling(en) vinden.

Mijn pleidooi is dan ook om strikt kijkend naar de medische implicaties, net zoveel aandacht te geven aan het ontwikkelen van een vaccin als aan het ontwikkelen van mitigerende medicijnen die het virus kunnen inperken tot een vervelende influenza uitbraak. En daar vooral ook in de publiekelijke communicatie duidelijk onderscheid in te maken.