Vraagt ons land om bestuurlijk regie of om te doen wat het OMT ons voorschrijft?
Bestuurlijke regie voeren op basis van uitspraken, zorgen en voorspellingen van een enkele interessegroep veroorzaakt tunnelvisie en verliest uiteindelijk draagvlak bij andere groeperingen.
Trek dit door in de huidige situatie, dan neemt de huidige regering, naar eigen zeggen, besluiten op adviezen van het zogenaamde OMT. Het OMT bestaat, voor zover wij kunnen opmaken, uit leden, die uit de medische wereld komen. Met name wetenschappers. Daarmee worden alle andere belanghebbenden in de samenwerking buitengesloten, die mijns inziens noodzakelijk zijn voor de uiteindelijke besluitvorming om te komen tot een zo breed mogelijk draagvlak.
Ter verduidelijking, elke specialist zet zijn eigen 'wereld' in het middelpunt. Dat is een hele natuurlijke en menselijke reactie. Een Cybersecurity specialist zal aangeven dat wij van alle kanten worden bedreigd door cyberaanvallen en dat zonder adequate maatregelen onze digitale wereld zal ineenstorten. Een dergelijke kritische houding is niet erg, daar is hij voor. Het is vervolgens aan de bestuurder(s) om een risico afweging te maken (veelal uiteindelijk uitgedrukt in geld en 'collateral damage') welke van de adviezen haalbaar en welke niet. Immers, een compleet veilig netwerk is volledig dichtgetimmerd en dus onwerkbaar.
Voor het OMT geldt natuurlijk hetzelfde gedrag. De bezetting bestaande uit virologen en andere medische wetenschappers zetten de impact van het virus centraal in hun beoordeling en adviezen. Ook dat is in het geheel niet verwonderlijk. Waar de schoen gaat wringen is om op basis van deze bron vervolgens bestuurlijke regie te voeren. Daarvoor komt naar mijn mening veel meer bij kijken en vereist een veel breder en zakelijker kader. En ook hierbij is het uiteindelijk de breed maatschappelijke risico analyse die moet bepalen hoe de regie moet worden gevoerd en bijgesteld.
In deze ben ik slechts een burger en wellicht vindt er achter de schermen veel meer brede discussie plaats dan nu naar buiten komt. Maar het valt mij toch op dat ik zelden iets over een brede risico analyse heb opgepikt. Elke (kritische) vraag uit de media of publiek wordt steevast beantwoord met 'wij volgen het OMT'. En het OMT, vergelijkbaar met de 'cybersecurity' specialist, kan die risico analyse juist nooit maken.
Kortom, er ontbreekt naar mijn mening een belangrijke schakel in de besluitvorming. En dit verklaart wellicht ook waarom besluiten onder maatschappelijke druk telkens weer achteraf op punten worden bijgesteld. Deze omissie is eenvoudig te verhelpen om tussen het OMT en het kabinet een taskforce van wijze mensen te plaatsen die zich vol richt op een strakke maar brede risico analyse waar alle relevante factoren in worden meegewogen. Daar is de impact op de medische wereld er slechts een van (ook al is die van groot belang en raakt de collateral damage onze aller diepste emoties)!